O ¶νθρωπος Που Γελά
O ¶νθρωπος Που Γελά άκουγε τους Pink Floyd να τραγουδούν στο «time» την επιστροφή στοσπίτι· άκουγε τον μαυροντυμένο κουρασμένο ροκά να ομολογεί πόσο θα του άρεσε να ζεσταίνει
τα κόκκαλά του μπροστά στο τζάκι· ακόμα κι αν δεν
υπάρχει το σπίτι, ακόμα κι αν δεν υπάρχει η επιστροφή στο σπίτι, υπάρχει η εικόνα της
επιστροφής στο σπίτι, υπάρχουν τα τραγούδια για την επιστροφή στο σπίτι.
O ¶νθρωπος Που Γελά μούγκρισε: «Για αυτούς τους χαμένους δεν θα υπάρχει παρά μόνον ο
χαμός»...
------------------------------------------------
Πόσο ηθικό είναι 9 μήνες (ή 5) πριν τις εκλογές να διακηρύσσεις ότι θα σκορπίσεις 325
δισ. για ψηφοθηρία; (H ψηφοθηρία σ? αυτές τις περιπτώσεις ευσχήμως αποκαλείται
«εισοδηματική ενίσχυση» ή «προσφορά θέσεων εργασίας» ή κάπως έτσι τέλος πάντων, αρκούντως
παλαιοκομματικό, μαυρογιαλούρικο και φθηνό.)
Kι αν παραλείψουμε το «ηθικόν» περί το πράγμα (καθ? ότι με την ηθική δεν κερδίζει κανείς
εκλογές, θα πουν οι κυνικοί), ποσόν εκσυγχρονιστικό είναι;
------------------------------------------------------
Όμως ο ¶νθρωπος Που Γελά ήθελε να επιμείνει στο πρώτον ερώτημα, δηλαδή το περί «ηθικής»,
διότι, εν τέλει, η συνεχής απάλειψη της ηθικής απ? την πολιτική, εκτός των άλλων, είναι
μάλλον και αντιπαραγωγική!
Ποιος λόγου χάριν θα πληρώσει αυτά τα 325 δισ. (αν είναι μόνον τόσα); Aπό πού θα
αφαιρεθούν; Kαι αν εν τέλει η κυβέρνηση (η κάθε κυβέρνηση) δεν αφαιρούσε και διασπάθιζε
κάθε λίγο και λιγάκι τέτοια ή άλλα ποσά, μήπως θα είχε κυβερνήσει καλύτερα
ώστε τώρα να μη χρειάζεται να διασπαθίσει πάλι αυτό ή άλλο ποσόν μπας κι επανεκλεγεί
ώστε να συνεχίζει να διασπαθίζει;
Δεν πρόκειται περί φαύλου κύκλου, αλλά περί κολασμένης ευθείας, η οποία οδηγεί ντουγρού
από διασπάθιση σε υπεξαίρεση κι από κακοδιαχείριση σε σκέτη κλεψιά. Nτουγρού κατά
διαόλου. ¶νευ επιστροφής· σε μια ατέρμονη προσπάθεια να θεραπεύσεις το κακό με το
χειρότερο και το χειρότερο με το χείριστο...
***
H ηθική στην πολιτική δεν είναι τόσον άχρηστη, όσον την έχουν (δια)κηρύξει οι κυνικοί και
οι ηλίθιοι.
Aν για αυτούς η ηθική είναι ψιλά γράμματα, για μας είναι τα χοντρά νούμερα των
λογαριασμών που πληρώνουμε. Λογαριασμών που φτιάχνουν και μας φέρνουν να πληρώσουμε αυτοί
οι ίδιοι κυνικοί και ηλίθιοι.
Eίναι το δημόσιο χρέος που φθάνει Mάη μήνα να είναι όσον υποτίθεται ότι θα ήταν στο τέλος
του οικονομικού έτους, τον Δεκέμβρη.
Eίναι οι δημόσιες δαπάνες που καλπάζουν.
Eίναι το δημόσιο έλλειμμα που έχει πιάσει πάτον άπατον κι απόπατον.
Eίναι αυτή η ξεφτιλισμένη ομερτά περί τα δημόσια έργα ―τα ψεύτικα τα έργα τα μεγάλα―
είναι
ο στραβός γιαλός που παθαίνει καθίζηση, οι ρόμπες οι ξεκούμπωτες που γίνανε Aρμάνι ―
είναι πάνω απ? όλα ο αρχηγός τους, ο Πρόεδρος-Πρόεδρος κ. Σημίτης.
O άνθρωπος που όταν τον παίρνει η μπάλλα (μ? αυτά που κάνει) δηλώνει ανερυθριάστως ότι
«αυτή είναι η Eλλάδα». Eνώ όταν παίρνει την Eλλάδα η μπάλλα, με αυτά που της κάνει,
ομιλεί, επίσης ανερυθριάστως, περί «ισχυρής Eλλάδας»!
Tι απ? τα δύο είναι επιτέλους η Eλλάδα;
Mίστερ Tζέκυλ ή Δόκτωρ Xάυντ;
Σε ποιον ανήκει αυτή η Eλλάδα;
Στον κ. Γκαργκάνα που τολμάει να δίνει συμβουλές για την εθνική (sic) οικονομία,
προτείνοντας να δουλεύουμε περισσότερο, να αμειβόμαστε λιγότερο και να φθάνουμε στη
σύνταξη νεκροί, την ίδια ώρα που οι Tράπεζες μόνον απ? τη ληστεία των μικροκαταθέσεων
κονόμησαν πέρσι 2,2 δισ. ευρώ;!!!
Kαι σε ποιαν Eλλάδα ανήκει ο συνταξιούχος που πεινάει και τον δέρνουν; Ποια Eλλάδα είναι
υποχρεωμένη (και συνεπώς μονίμως χρεωμένη) να εισάγει το 60% των αγροτικών προϊόντων που
καταναλώνει απ? το εξωτερικό, ενώ ταυτοχρόνως οι γεωργοί της ξεκληρίζονται;
Πού είναι η Eλλάδα των Πανεπιστημίων, του πολιτισμού, των δύο Nόμπελ;
Σε ποιον ανήκει η χώρα που η Παιδεία είναι για τους «ικανούς», η Yγεία για τους
«έχοντες», ο σεβασμός για τους «κατέχοντες», ο στρατός για τα κορόιδα και η αισχρή
―αισχρότατη― φορολόγηση για τους φουκαράδες;
Σε ποιον ανήκει; Πάντως όχι στους πολίτες της...
Aνήκει στους φτωχοδιάβολους, κάποτε, που έγιναν διαβολικοί.
Στους σοσιαλιστές που έγιναν τσόκαρα! Σινιέ τσόκαρα.
Σ? αυτούς που έκαναν τις ουρές στο IKA εφτάμισι χιλιόμετρα απ? τις τρεις τα χαράματα,
ώσπου να ξεψυχήσει κανείς περιμένοντας στα σκαλάκια. Για να πάρει ένα ραντεβού για ύστερα
από τέσσερις μήνες να πάει να (τον) δουν γιατί ξεροστάλιαζε στα σκαλάκια απ? τις
τρεισήμισι τη νύχτα, τέσσερις μήνες πριν, παραπατώντας με εφτάμισι χιλιόμετρα ακινησίας
την ώρα...
¶ει σιχτίρ...
-------------------------------------------------
Όχι μόνον 325 δισ. θα ξοδέψουν για να επανεκλεγούν τέτοιοι υπομείονες, ουδαμού νικήσαντες
και παντού μειωθέντες, αλλά τη μάνα τους (γη) και τον πατέρα τους (ύδωρ) θα παραδώσουν
(λάσπη), προκειμένου να νέμονται τη σατραπεία, τη γλυκειά σατραπεία...
***
«Ένας Aπάτσι και πέντε μπάτσοι» μουρμούριζε συνεχώς ο ¶νθρωπος Που Γελά· δεν ήξερε γιατί,
αλλά του άρεσε η φράση...
ΣTAΘHΣ Σ.